GA2024 – Schobergruppe, Oostenrijk
Facts
Regio:
Schobergruppe, Oostenrijk
Deelnemers:
1. Jan Skornsek
1. Gijs Koedam
4. Frank de Zoeten
6. Angelo van der Linden7. Hein Winnubst12. Wout Ritzema
14. Erik De Becker
15. Lukas Verhoeven
Periode:
05 september t/m 10 september 2024
Route en overnachtingen:
Dag 0: Bonn/Echternach → parkeerplaats Iselsberg Kopfsguter, Oostenrijk (1310m.) → Winklerner Hütte (700.m) – 2,5 uur.
Dag 1: Winklerner Hütte (700.m) → Wangenitzseehütte (2508m.) – ? uur.
Dag 2: Wangenitzseehütte (2508m.) → Lienzer Hütte (1977m.) → Elberfelder Hütte (2346m.) – ? uur.
Dag 3: Elberfelder Hütte (2346m.) → Glorer Hütte (2642m.) – ? uur.
Dag 4: Glorer Hütte (2642m.) → Heiligenblut (1288m.) – ? uur.
Hotelchen Döllacher Dorfswirt
Döllacher Dorfwirt
Hubert und Katja Ziervogel
Döllach 79
9843 Großkirchheim
Foto’s
Story
Verslag GA2024
Schobergruppe in Hohe Tauern, Oostenrijk
Terwijl in Nederland de zomer nog even voortduurt, met 25 graden, zijn de weersvoorspellingen redelijk, met alleen op dag nul en de laatste dag regen voorspeld. Daar tussenin tussen de 15 en 20 graden! Ongekend. Eén dag voor de start van de GA laat tochtorganisator Hein weten niet mee te kunnen: hij heeft darmontsteking en blijft thuis. Binnen een uur en 6 minuten is er een plan B en dat alles ‘gewoon via Signal’. Gijs overtuigt Giuditta van de noodzaak de auto mee te nemen. Frank rijdt Jan (1655) en Wout (1700) elektrisch naar Gijs, waar de koffie al loopt bij het binnenrijden van de straat. Aankomst Lukas en Angelo in Echternach uur of 20. Om 2230 uur komt regio NL aan. We eten een overheerlijke penne arrabiata met dank aan Erik en Créder en gaan 2330 naar bedje. Want….om 3u gaat de wekker! Als dat maar geen nieuwe traditie wordt…
Dag 0. 5 september. Naar de Winklerner Hütte
3u klinken de wekkers. 3.40 uur rijden we. Aankomst Lienz: 1430u bij parkeerplaats. 1630 uur zijn we boven in de eerste hut, de Winklerner Hütte, ruim op tijd en de reden om zo vroeg uit Echternach te vertrekken. We eten heerlijke knödel, pasta en rijst. En constateren dat de 7 vinkjes van Joris Luyendijk toch wel ons wereldbeeld en maatschappelijke positie bepalen. We zitten in een bubble en je kan je daar maar beter van bewust zijn. Ok, dat zijn we. We duiken er op tijd in: 2200u.
Dag 1. 6 september. Naar de Wangenitzsee Hütte
7u aan het ontbijt en 2 voor 8 vertrokken, we hebben er zin in! Lopen al na 15min verkeerd, ondanks de kaart, de GPS en de Strava-piepjes. En voeren maar meteen het 14-ogen-principe in; of kijkt Hein mee vanavond huis via Strava en appt hij als we verkeerd lopen? Erik gokt op collectieve verantwoordelijkheid door te stellen dat iedereen de live link heeft naar Strava en kan zien als we fout lopen… helaas weten we dat gedeelde verantwoordelijkheid niet werkt, net als de internet verbinding hier in de Hohe Tauern! Er is geen internet te vinden en bellen is nagenoeg onmogelijk. Off grid, offline, where are off. Heerlijk.
Op de eerstvolgende Alm worden we haast onder de voeten gelopen door tientallen witte koeien die terug naar de stal moeten. Was echt even spannend, zeker gezien de Nederlandse man die twee weken geleden in Limburg omver gelopen is door een paar koeien of stieren. Hij kan het niet meer navertellen, wij hebben gelukkig de foto’s nog, van mannen angstvallig verstopt achter een auto. Blijkt het ook nog wolvengebied, maar die is nergens te bekennen.
We lopen de hele dag in de mist en zijn al om 12u in de Wangenitzsee Hütte. Op 2500m de hoogste slaaphut deze GA. De NKBV was jaren eigenaar van deze hut en dat was alleen nog te zien aan het Delftsblauwe klokje in de stube en een gedenkplaat. De hut had verder weinig te bieden: geen stroom (tja, ‘wil je koffie of wil je stroom?’), wel een generator die af en toe uitviel, wat Gijs ons eraan herinnerde dat hij er thuis in elk geval klaar voor is als het Nijmeegse energienet door de netcongestie het niet meer aankan. Zijn generator op benzine kan de basics even draaiende houden, waaronder de bierkoelkast.
De goulashsuppe ging er goed in als lunch. We doen een uitgebreid middagdutje en eten om 18u ravioli en rijst met currysaus en kip. Angelo voelt zich niet zo lekker en geeft zijn bord onaangeraakt retour. Maar hij eet wel het basilicum blaadje eraf, voor de vitaminen. We spelen uno, drinken Weizen of thee en eindigen met de hoogste rekening sinds jaren, 88 euro per persoon. En dat terwijl Hein nog 160 euro had aanbetaald, wist de hüttenwirtin Gijs eraan te herinneren. We gaan er weer vroeg in, 22u gaat het licht uit.
Dag 2. 7 september. Naar de Elberfelder Hütte
De zon schijnt! 7u ontbijt en 750 weg. Tien min vóór de afgesproken tijd, waardoor Wouts laatste aantreden om 750 wel heel even leek als ‘te laat’, waar het voor hem eerder voelde als te vroeg.
Er waren veel slechte slapers: Frank, Erik en Angelo hebben last van de hoogte (2500+m) en doen bijna geen oog dicht. Het basilicumblaadje heeft in elk geval niet veel geholpen bij Angelo, hij voelt zich nog steeds beroerd, maar gaat het toch proberen. Het wordt een mooie tocht, met als eerste hoogtepuntje een schitterend uitzicht over de wolken in een naastgelegen dal, vanaf de eerste scharte. We duiken diezelfde wolk in op weg naar de Lienzer Hütte, die er heel mooi bij ligt in het dal. Zijn er volgens de bordjes ook in 2,5uur. Koffie en kuchen gaat er goed in. Niet bij Angelo, die heeft besloten dat hij terug naar het dal gaat en de GA hier afbreekt. Te beroerd en te slap om nog verder te gaan. Heel jammer! Maar we zien hem waarschijnlijk over twee of drie dagen weer ergens opduiken.
Dan de pittige klim omhoog richting de Elberfelder Hütte op 2300m. Halverwege blokken klimmen, mooie langdurige scharte, daarna kleine blokken en later dansend op blokkendozen omlaag. 1415 eerste groep binnen, Erik, Lukas en Wout. Echt genieten in het zonnetje voor de hut met overheerlijke Weizener. 1600 komen Frank, Jan en Gijs, die iets later van Lienzer Hütte waren vertrokken en nog geluncht hebben bij een azuurblauw meertje.
Klein dutje in de hut voor enkelen en daarna een Nepalese schotel! Heel verrassend. Alleen niet genoeg voor Jan en Lukas die nog een apfelstrudel nemen met kaneel. Voor 2200u ligt iedereen weer gestrekt op de lager.
Telefoonbereik de afgelopen dagen was er niet. De meeste belpogingen lukken bij het ene krukje op het puntje van het terras. Wout heeft minder geluk en nog geen contact met thuisfront gehad.
Dag 3. 8 september. Naar de Glorer Hütte
7u ontbijt, 8u weg. Naar Glorer Hütte op 2542m. Meteen geleidelijk omhoog door grasland, dat langzaam overgaat in stenenlandschap. 1030 KesselKees Scharte op 2900m mooi overgangspunt met mooie, authentieke bivak. Weg erheen steady omhoog via kleine stenen. Laatste 15 minuten heel
steil op smal modderig pad, oppassen geblazen! Gaat allemaal goed en we genieten van uitzicht terug op onze hut, die al een speldenprik lijkt. Twee Duitse meiden twijfelen of ze de 3000 gaan pakken. Even later blijkt van niet, ze halen ons in tijdens een break. Handig, want ze wijzen Erik en Lukas erop dat Frank, Jan, Gijs en Wout een klein stukje verderop zitten te pauzeren!
Stuk erna is pittig maar ook prachtig. Moeten 400m klimmen maar doen dat in een uur. Eerst grasland tussen rotsen door steil omhoog, dan grote rotspartijen op de top met 360 graden blik, incl op Gross Glockner. Schitterend! We stoppen even maar de koude wind dwingt ons om verder te gaan en de afdaling in te zetten. De Glorer Hütte beneden is al in zicht. Wordt een pittige afdaling, handen en voeten klauteren en veel schuivende stenen. Wout roetsjt in een scherpe bocht door met losse stenen, maar komt twee meter lager gelukkig al tot stilstand. Thuisbezorgd-oranje regenjack aan (Jan), handschoenen aan (Gijs) en windstopperfleece aan (Wout) en de snel intredende kou van vandaag wordt snel tegengehouden.
In de hut 1430u (6,5uur onderweg geweest) en direct aan de knödelsuppe en, nou vooruit, een heerlijke Weizen, voorafgegaan door een schnaps van het huis.
Na een klein middagdutje gaan we aan tafel om 18u voor het lekkerste avondeten deze GA: een 4 gangendiner, met soep, saladebar, spaghetti bolognese/ratatouille en choco/room toetje. De bebaarde bediening heeft een vrolijke bui bij het aankondigen van het eten: Raus mit euch!! Die salat bar ist geöffnet!! Hilarisch.
En de weersvoorspellingen kloppen: om 18u gaat het goed regenen en waaien en daalt de temperatuur flink. Een voorbode voor morgen.
Wout waagt zich na het eten aan een spelletje, waarbij een balletje omhoog gerold moet worden, door twee stalen staafjes heel subtiel naar buiten te bewegen. Hoe hoger het balletje komt, hoe hoger de punten. Helaas, verder dan 2/3 komt hij niet, erg frustrerend. Lukas en Jan hebben na verloop van tijd meer succes, scoren de volle 35 punten op ‘Grossglockner’ en verdienen een gratis schnaps van de bebaarde bediende. Wat hielp is dat de tafel scheef stond en het balletje een stuk eenvoudiger ‘omhoog’ rolde, zo bleek later. Maar niettemin goed gedaan. Toen iedereen naar bed was, wilde een van de andere gasten het ook nog wel even proberen. Na een paar keer pielen heeft de jonge vrouw het door en scoort 5 x achterelkaar de hoogste score…Grrr. Hoogste tijd om naar bed te gaan!
We discussiëren over alle mogelijke opties voor morgen, de laatste wandeldag én volgen alle voorspellingen. De hut lijkt af en toe te schudden door de hevige rukwinden en slagregens. Morgen belooft niet veel goeds: een heftige regendag met kans op sneeuw. Tegen 22u liggen we er allemaal in, op het lager met ons 2 x 4 stapelbed. Voor 15 euro slaap je toch niet slecht…
Dag 4. 9 september. Terug naar het dal.
7u op, rustig aan, we hoeven niet zo vroeg te vertrekken ivm het slechte weer en korte afstanden. We knippen de groep in 2-en. Erik en Lukas lopen 12km (3uur) naar beneden, waar ze later zouden worden opgehaald door Gijs. Jan, Gijs, Frank en Wout lopen in 1,5u in de volle regen het andere dal in, met onderweg schitterende wolkenuitzichten tussen de bergen door en ware Bob Ross plaatjes, met ‘happy little trees’. We testen onze soms nieuwe regenoutfits die het in de meeste gevallen verrassend goed weten te houden. Net als ieder jaar beloven we onszelf dat we dit keer wél onze jassen goed onderhouden, wassen en/of sprayen na afloop van een GA.
De 4 komen ondanks de flinke regen nog redelijk droog aan bij de parkeerplaats van het Lücknerhaus in het dal, waar Angelo net was komen aanrijden. Het gaat gelukkig weer beter met Angelo. Het weerzien en de afdaling vieren we met koffie en strudels. Twee van de groep Limburgers uit de vorige hut komen afgedropen binnen, na net besloten te hebben de geplande 2×1800 hoogtemeters niet af te willen en kunnen maken. Heel verstandig. Heel benieuwd hoe het de overigen is vergaan, ze waren ongeoefend (eerste keer, ‘we lopen altijd in de Ardennen, maar we houden van een uitdaging’) en moeten nog een flinke weg gaan in moeilijke regen en sneeuw omstandigheden…
We halen Gijs’ auto op en vervolgens Erik en Lukas in Heiligenblut, in het café tegenover de Intersport, al was het nog even kijken welke van de vier Intersports en welk café.
We komen weer samen vlakbij het hotel voor een lunch met schnitzel, forel en currywurst. Om daarna in ons hotelchen Dorfwirtshaus in Döllach neer te strijken, voor de eerste douche sinds woensdagochtend (het is nu maandagmiddag).
Volgens het bekende democratische VVVWW groepsproces wijst hét Bestuur de sectie België aan als culi’s die het restaurant mogen kiezen voor vanavond. Het wordt ons eigen hotel, in een soort rariteitenkabinet-huiskamer met bar, omringt met middeleeuwse martelwerktuigen, boos kijkende voorouders en een klok boven onze tafel zonder koekoek die toch netjes elk half uur afgaat. De hotelbaas, uitgerust met stevig leren BBQ schort, slooft zich uit als gastheer. De 3 hausgemachte hertenworstjes waren heerlijk bij de (7) Weizen, en uit navraag blijkt dat de hotelbaas de worstjes ook daadwerkelijk zelf gemaakt heeft.
Tijdens het eten blikken we vooruit. GA2025 is van donderdag 4 tot en met 9 september 2025. De volgende KA prikken we ook meteen, in het vakantiehuis van Jacq en Frank in Drenthe: vrijdagavond 15 t/m zondag 17 november (werd later 22 t/m 24 november).
Als na een heerlijke maaltijd met ragout, schnitzel en salat en (mini) tira misu (met framboos, besjes en appeltjes on the side) in het naastgelegen kamertje het licht uitgaat is de boodschap duidelijk – we gaan sluiten! We krijgen nog een ontbijt to-go aangeboden, waar we na wat aandringen toch maar op in gaan. Hij doet zó zijn best ons te ontzorgen en verzorgen.
Dag 5. 10 september. Terug naar huis.
Om 5u vertrekt groep NL in het pikkedonker, onder de sterrenhemel incl stromende regen (een bijzondere combinatie) met gesmeerde boterhammen en een verkreukeld appeltje mee. 630u vertrekt groep B-Lux.
Heel erg veel dank Hein voor het organiseren – volgende keer wel zelf meegaan hè, dat is wel zo leuk. Het was weeeer een mooie GA, met een schitterend ongerept Naturpark Hohe Tauern, met mist, zon én regen, met +20 én +2 graden, met afvallers voorafgaand én tijdens de GA, met én vooral zonder telefoonbereik, met collectieve verantwoordelijkheid én het 14-ogen-principe, met goede gesprekken én reflecties waarin de wereldproblemen eenvoudig opgelost líjken te kunnen worden….maar ach, sommige tradities zijn zo hardnekkig, we kunnen er maar beter rekening mee houdenJ.
September 2024,
2024© Wout Ritzema