GA2014 – Tour du Mont Thabor
Facts
Regio:
Mont Thabor – Valloire (Frankrijk)
Deelnemers:
1. Gijs Koedam
4. Frank de Zoeten
6. Angelo van der Linden
7. Hein Winnubst
10. Kees Meijer
12. Wout Ritzema
13. Oliver Wagemann
14. Erik De Becker
Periode:
4 september t/m 9 september 2014
Route en overnachtingen:
Dag 0: Echternach > Valloire (1.428 m)
Dag 1: Valloire (1.428 m) > Refuge Drayères (2.180 m)
Dag 2: Refuge Drayères (2.180 m) > Refuge I Re Magi (1.765 m)
Dag 3: Refuge I Re Magi (1.765 m) > Refuge Mont Thabor (2.500) > Refuge Les
Marches (2.230 m)
Dag 4: Refuge Les Marches (2.230 m) > Valloire (1.428 m)
Dag 5: Valloire (1.428 m) > Echternach
Foto’s
Story
Le pantalon est dans la sauce
dag 0: Echternach > Valloire (1.428 m)
donderdag 4 september 2014
Een gat in de A2 bij Everdingen dreigt de netto-biertijd op de avond voor vertrek danig in de war te brengen. We hebben tot 7 uur kunnen uitslapen; er was dus toch genoeg tijd om te genieten van Chouffe en Hüttenschnaps. Twee auto’s vertrekken na het ontbijt richting Lyon en Valloire. Hein landt op tijd voor ons op Lyon St. Exupéry. We worden niet door een anti-terreureenheid opgewacht. Le pantalon est dans la sauce! Na 750 km rijden duiken we rechtstreeks het zwembad in, dat speciaal voor ons langer open blijft. Bij de pizzeria in Valloire hebben we in de kelder uitzicht op de berg. Het zomerseizoen loopt teneinde. Daarom is de Leffe op, dus bestellen we die een tweede keer.
dag 1: Valloire (1.428 m) > Refuge Drayères (2.180 m)
vrijdag 5 september 2014
Het betonnen skihotel heeft geen ontbijtservice. De eerste supermarkt is nog dicht, de tweede heeft geen croissants. De plaatselijke boulangerie wordt met een bestelling van acht sandwiches op de proef gesteld. Beurre, fromage, saucissons, of toch maar zeven? Wie wilde er niet…? Bij het vertrek aan hotel La Pulka doet Angelo een briljante uitspraak die wegwaait in de wind. De seniorenwoningen liggen in het verschiet. Op weg daarnaartoe zal er eerst een steile klim genomen moeten worden. Als Kees ’s middags de brander in gereedheid brengt voor de lunchstop, begint het spontaan te regenen. In de regen genieten we van koffie en soep, zodat Gijs tevreden blijft. Na een mooie afdaling blijkt de waard in de refuge Drayères geen alcoholische dranken te verkopen. Eric-sans-alcool serveert desgewenst drank bij de risotto met boeuf bourguinon. Bij de afrekening blijkt Kees na jaren parasiteren blij om NKBV-lid te zijn. En weet u wat cellulitis is? Dat is als u geen ontvangst heeft.
dag 2: Refuge Drayères (2.180 m) > Mont Thabor (3.178 m) > Rifugio I Re Magi (1.765 m)
zaterdag 6 september 2014
“Jullie willen naar les Marches? Met de auto zeker?” Eric belooft ons twee dagen mooi weer en verhuist over een week naar de Ardèche. Wij stijgen na het ontbijt 1.000 meter naar de Mont Thabor. Naarmate de top van 3.178 m nadert, wordt het pad langs de kale berghellingen alleen maar steiler. Flink steiler. 300 Meter onder de top doet Oliver een Angelo’tje. Kan Angelo zijn EHBO-kit testen. Op de zonnige top met adembenemend uitzicht naar alle kanten is het een drukte van jewelste. Het zijn Italianen die hun honden en fietsen mee naar boven nemen. Vanaf de top is de hut in Valle Stretta al te zien. De afdaling van 1.400 m is misschien nog steiler dan de klim naar de top. Erik is als eerste beneden en regelt Birra Moretti voor allen. Tijdens het heerlijke Italiaanse avondeten valt Gijs met zijn neus in de polenta.
dag 3: Rifugio I Re Magi (1.765 m) > Refuge Mont Thabor (2.500) > Refuge Les Marches (2.230 m)
zondag 7 september 2014
We ontwaken bij een kamertemperatuur van 26 graden. Kees begint de dag als stoker bij de houtkachel. Na een heerlijk ontbijt verlaten we dit stukje Italië in Frankrijk. De klim van 750 m naar 2.502 m begint ter plekke. De zondagse viswedstrijd aan de rand van het gehucht heeft een midden-Europese allure. Het pad langs de rivier zoeken we zelf en zo zijn we een halfuur voor openingstijd in de Mont Thabor-hut. Er zal geluncht worden, want Gijs duldt geen tegenspraak. De zon schijnt en de oversteek naar de hut van Silvia en Charles voert ons langs meertjes en flinke granaatscherven. Op de grens tussen Savoie en Italië was het blijkbaar niet altijd koek en ei. Vanavond eten we geen kip, want ze lopen alle vier nog vrolijk rond. Van Silvia mogen we het nieuwe terrasdek nog niet betreden. Hoe krijg je acht mannen stil? Zet ze een goede maaltijd voor. En Kees vraagt na het eten om een kaasplankje.
dag 4: Refuge Les Marches (2.230 m) > Valloire (1.428 m)
maandag 8 september 2014
Als enige gasten in de kleine, gemoderniseerde hut was het goed rusten. Er is zelfs door een enkeling gedoucht. De dag begint weer goed met een klim van 500 m naar de col des Marches. Vanaf daar is het netto nog 1.300 m afdalen naar Valloire. Fijn vooruitzicht. Bij de kapel van Notre Dames de Neige ontstaat dan toch discussie over de te volgen route naar het eind- en beginpunt. Zes man lopen het dal uit, twee klimmen over nog twee bergruggen. De eersten charteren in Valmeinier een taxibusje bij Noël, die net uit zijn moestuin komt. Na een rondje dobberen in het zwembad kunnen de late binnenkomers met Gali-bier worden ontvangen, als de regenbui begint. Kees weet binnen een mum van tijd alle verdiepingen van het hotel in rook te hullen. Naar verluidt trekt de schoorsteen van de open haard bij de bar niet goed. Het buffet is eindeloos en weer betrappen we Kees op het eten van Franse kazen.
dag 5: Valloire (1.428 m) > Echternach/Zaventem e.a.
dinsdag 9 september 2014
Twee wagens vertrekken noordwaarts. Succesvol wordt Hein weer op het vliegveld in Lyon afgeleverd. Ook hier staat geen anti-terreureenheid… Hij heeft bij aankomst in Tripolis bij de douane wel het een en ander uit te leggen: rugzak, bergwandelschoenen, verrekijker….? Ondanks dat klein oponthoud is hij als eerste thuis. De overigen arriveren later die avond pas weer thuis.
epiloog
De bestelwagen met draaiende motor voor Angelo’s huis deed vermoeden dat de NSA zeker wilde weten dat we onschuldige huisvaders zijn die slechts vier dagen gaan wandelen in de Alpen zonder Franse staatseigendommen in het minste kwaad te doen. Le pantalon est dans la sauce! Dus deden we wat we elk jaar doen: elkaar geestelijk en fysiek afbeulen om uiteindelijk mentaal tot rust te komen.
“Bergwandelen in Frankrijk? Dat doen we niet, want de hutten zijn niet leuk.” Deze premisse mag sinds deze GA in de poubelle!
© VVVWW 2015, OW